Toon items op tag: Dioxine

In de monding van de Schelde en aan de Belgische kust is dioxine geconstateerd. Sinds 1952 ben ik niet van de Schelde weggeweest als visser, baggeraar en binnenvaarder. Een levende, prachtige rivier vol vis, mosselzaad en zeehonden. In de zestiger jaren werd het opgebaggerde zand op de wal gespoten. Hele zandbanken uit de rivier dienden als ophoging voor de komst van chemische fabrieken. Langzaam maar zeker kwamen de bedrijven. Het eerste wat ze maakten was een afvoerleiding, waar het afval rechtstreeks de rivier instroomde. Het was half jaren zeventig verschrikkelijk. De Schelde werd herschapen in een open riool. Protesten volgden en de politiek speelde mee. Die afvoerpijpen moesten weg, er kwam inderdaad een controle. Maar de afvoerpijpen werden diep onder de waterlijn gestopt. Tussen de grens en de stad Antwerpen liggen twintig pijpen. Met allerlei afvalstoffen die niet te controleren zijn. De laatste jaren zie ik Saeftinghe verlanden en opslibben. De rietvelden breiden zich uit en het zoete wint van het zoute. Toch zijn er mensen die beweren dat de natuur in de rivier beter wordt. Een nieuwe generatie biedt zich aan. Nieuwe beleidsmakers die schrikken van dioxine. Waarom stoppen ze hun afvoerpijpen zo goed weg? Deze negatieve verhalen zijn niet leuk, maar stop met verhalen dat het beter wordt. Als men toch de Schelde proper wil maken dan moet men de afvoerpijpen controleerbaar maken.

Door Richard Bleijenberg