Toon items op tag: Waaierstaartrietzanger
Het Verdronken Land van saeftinghe is een begrip bij iedere natuurliefhebber. De ongeveer 3500 hectare aaneengesloten schorren en slikken hebben een unieke en gevarieerde flora en fauna. Het is het grootste brakwatergebied in West-Europa en vormt één groot natuurreservaat. De natuuronderzoeker kan er z’n hart ophalen met maar liefst 200 verschillende vogelsoorten en 40 verschillende plantensoorten. Ieder seizoen valt er wel wat te beleven. Geen wonder dus dat er het hele jaar door excursies in het Verdronken Land worden gehouden.
Eén zo’n wandeling met deskundige gids licht een tipje van de sluier op. Het zijn overigens geen eenvoudige tochten over de schorren en slikken. Grote hoogteverschillen en bijna onzichtbare stroomgeulen kunnen nogal eens voor een verrassing zorgen. Wie niet uitkijkt kan elk moment tot aan z’n middel in de modder wegzakken. Maar met een redelijke conditie is een excursie goed te doen en zeker de moeite waard. Meer dan vierhonderd jaar geleden lagen er op deze plaats nog vier dorpen, Saeftinghe, Namen, Casuele en Sint Laureins. Daartussen was vruchtbaar polderland. Overstromingen (vooral de Allerheiligenvloed in 1570) en oorlog (De Spaanse Burgeroorlog) leidden tot de totale teloorgang van de Heerlijkheid Saeftinghe. Een deel van de ondergelopen gebieden is weer heroverd op de zee. In het begin van deze eeuw werd de laatste dijk aangelegd om het Verdronken Land. Tienduizenden vogels overwinteren in Saeftinghe. Het zijn vooral kolganzen (zo’n 25.000), smienten (ongeveer 20.000) en pijlstaarteenden (ruim 10.000). Tot de winterse bezoeken horen ook de wat zeldzamere zeearend en de grauwe kiekendief. De schorren vormen ook een uitermate geschikte broedplaats voor onder meer de vele kokmeeuwen en zilvermeeuwen. Bij de bijzondere broedvogels zitten de waaierstaartrietzanger, de kemphaan, de blauwborst en de grauwe gans. Het water komt tweemaal per etmaal de vele geulen binnen en zet een deel van het land onder water. Grillige stroompatronen, kale platen, schorreneilanden en kreken wisselen elkaar af. De plantenliefhebber vindt er een keur aan zout- en brakwater flora. Ieder plekje, hoog of laag, zout of brak, heeft z’n eigen plantenrijkdom. De seizoenen, het getij en de landschapsvormen maken van het Verdronken Land een dynamisch natuurgebied.
Foto’s Wim Jacobs