Toon items op tag: De Pieper

KIELDRECHT - Marc Warrens (46 jaar), in de streek beter bekend als "de Piesta" en in de haven van Antwerpen waar hij werkt als dokwerker als "de visboer", is de zoon van oud-visser en leurder Jan Warrens. Als twaalfjarige knaap al leerde hij al de geheimen kennen van het Verdronken Land van Saeftinghe. Marc is één van de tien Kieldrechtse garnaalvissers die een vergunning hebben om te vissen in het Verdronken Land.

Met "de Piesta" trokken we de Schelpgeul in, één van de grote plassen die als een meander tussen het schorrengroen kronkelt. In het 3500 hectare groot natuurreservaat vormen garnaalvissers een bijkomende attractie voor de groepswandelaars met gids. De Piesta, een stevige bonk met gitzwarte ogen, vertelt graag over de vissers- en leurderstijd, toen hij samen met zijn vader met de mandfiets in Herentals en Sint-Truiden leurden met garnalen. We helpen Marc om het net met behulp van een touw tegenstroom te sleuren. "Hihihihihi" krijsen de meeuwen gemeen. Ze lijken ons te bespotten om onze noeste arbeid. "Als de meeuwen je uitlachen is er slecht weer op komst", zegt Marc. Een oorbelletje in Marc’s linkeroor trekt onze aandacht. "Vroeger droegen de vissers een gouden oorbel", verklaart Marc. Volgens de overlevering moest dit dienen om hun begrafenis te betalen. Marc haalt ook herinneringen op aan een wedstrijd voor garnaalvissers in Oostduinkerke waaraan hij met zijn schoonvader deelnam. De Visboerkes uit Kieldrecht wonnen. De Oostduinkerkenaars wilden echter hun gezicht niet verliezen - er waren honderden toeschouwers komen opdagen - en de Kieldrechtenaars werden gedeclasseerd.

Naijver

Tijdens de Kieldrechtse kermisweek vangen de garnaalvissers één keer eensgezind garnalen voor het goede doel, maar normaal proberen ze elkaar in de maanden september en oktober de loef af te steken. De naijver tussen de garnaalvissers - die vaak karakteristieke bijnamen hebben als De Sterke, De Kust, De Pieper, De Sturm, Piet De Schrale en Bert De Spiering - is erg groot. Over de opbrengst van hun vangst - die ze steevast minimaliseren - wordt steeds gelogen. Marc draagt zijn vangst, tien kilogram garnalen (na het koken) mee in een mooie Joegoslavische mand die ginds gebruikt wordt voor de druivenoogst. "Als garnaalvisser komt het erop aan steeds de eerste te zijn", aldus de Piesta. Wanneer de tij meezit rijden de garnaalvissers al drie uur voor eb de Emmapolder in. Aan de auto’s die onderdijks geparkeerd staan, zien de vissers in welke geul de concurrent opereert. Vroeger maakten ze de verplaatsing met de fiets, die ze verstopten om hun vissersterrein geheim te houden. Met de vangst - het resultaat van enkele uren werk - trekken we door de modder richting auto. We kleden ons om en Marc toont ons zijn vergunning - tot kustvisserij in Nederland. Die zat in zijn visserspet weggeborgen. Het blijkt een oude vissersgewoonte te zijn allerlei onmisbare dingen (de tabak) in de klak op te bergen. Onze benen voelen een beetje loom aan, onze buik grolt van de honger. In Kieldrecht staan de boterhammen klaar.

De "Piesta" met Joegoslavische oogstmand, net en met garnalen gevulde zeef in de Schelpgeul in Saeftinghe. Foto PMS

Door CK. PMS