Onvergetelijke gebeurtenissen...
Het was 8 juli 1968. Het gebeurde wel eens dat er aan mij gevraagd werd naar de tij in het schor. Dat kwam ook omdat ik op de Schelde werkte bij de toenmalige S.G.D. of zeg maar bij de "Fransman". Mijn buurman Robert van Waterschoot kwam dit ook vragen, zijn zoontje Jo was verjaard en had o.a. een visstok gekregen. Het tij was goed, maar het was om 15 uur hoogwater. Het weer was daarentegen zeer slecht, met een zware wind uit het noordwesten. Ik raadde het visplan van Robert dan ook direct af. Hij zei nog: "Ik heb onze Jo beloofd met zijne nieuwe stok te gaan vissen!". De Rijksdam was in die tijd een "Eldorado" voor de mensen van Kieldrecht en Nieuw-Namen. Het zonnebaden kwam in de mode en hele families zaten met mooi weer achter windschermen. Op 11 juli waren er enkele jongens op de Rijksdam, nl. Benny Geerts en Erik Jaspers en verder waren Robert en Jo aan het vissen.
Jo van Waterschoot
Rond 14 uur kwam een kolkende vloed de schorgeulen binnen. De twee jongens bereikten de dijk nog en een half uur later stond het schor helemaal blank. Het onheilspellende nieuws hoorden we in ons dorp via de twee jongens. De gebroeders van Eck arriveerden wat later als eersten in het schor met Louis Vermeulen. Het water zakte al toen er nog meer mensen voor de zoektocht kwamen, waaronder ikzelf. Het werd koud en om 17 uur zagen we een laarsje bovensteken. Het was van Jo. Hij had die gekregen voor zijn verjaardag. Dit ging door mijn hoofd en ik werd kwaad: een onschuldig manneke dat ik alle dagen zag nu levensloos op de rand van de stenen dam! En verdrietig ging vervolgens de zoektocht naar Robert verder. Een ijzige stilte ging om ons heen. Het werd bijna donker zodat wij het schor moesten verlaten. De volgende dag zat de schrik er goed in en er waren maar een paar mensen meer op zoek naar Robert. ’s Avonds bij terugkomst ontmoette ik in de Kerkpad de koster, Miel van Ruymbeke. Deze vroeg naar de toestand in verband met de zoektocht naar onze dorpsgenoot. En daarop werd ik kwaad: "Als de zon schijnt in ’t schor dan ben je daar. Maar vandaag hebben we bijna niemand gezien. Jullie moesten je schamen!". De koster maakte het bekend bij de pastoor en deze deed een oproep via de preekstoel. Een 100-tal mensen ging dan op zoek. Het was uiteindelijk Cyriel van der Heyden die Robert lokaliseerde. Het lichaam zat 1 meter onder het zand. Het heeft dan nog 2 dagen geduurd vooraleer Robert kon geborgen worden. Een zeer spijtige zaak voor Elza Werrens en het hele dorp Nieuw-Namen. En tevens een waarschuwing voor de wandelaars in het schor. Later kwam er een gezamenlijk graf met 2 porseleinen handen, blijkbaar om hulp roepend… En de jaren gaan voorbij. Het verhaal wordt niet meer verteld door de nieuwe gidsen. De grafsteen is ontruimd, terwijl de stoffelijke resten van dit drama nog in de grond zitten. Het verhaal verdwijnt samen met ons. Daarom een terugblik op één van de zwartste dagen in het schor…
Door Richard Bleijenberg