2006.02.15 Gemeente Hulst PZVA: Veeneik naar tuin ’s-Landshuis

Geschreven door RtC

Er is genoeg bewijs verzameld voor de stelling dat er 8.000 jaar geleden mensen leefden in wat wij nu het Verdronken Land van Saeftinghe noemen. Deze voorouders leefden op het zand dat achterbleef, nadat het ijs uit onze streken was verdwenen én in een bosrijke omgeving. Daarvan getuigt niet alleen het dikke veenpakket dat nu nog steeds op het zand ligt. Ook de overblijfselen van bomen die hier ooit groeiden en nu in het zand worden aangetroffen, vormen daarvoor het bewijs. De restanten werden in voorbije jaren ontdekt door gids Richard Bleijenberg uit Nieuw-Namen. Vanuit de Westerschelde bij Saeftinghe zijn ondertussen enkele van die overblijfselen geborgen.

In februari 2005 werden, met medewerking van Richard Bleijenberg en Rijkswaterstaat, een 2-tal boomstammen uit het zand van de Westerschelde gehaald. Het grootste en meest complete deel is ongeveer 4 meter lang. Deze stam loopt vanaf de aanzet van de takken schuin naar beneden; de boomstam is duidelijk gespleten. Onduidelijk is of dit het gevolg is van blikseminslag of van inwerking door zuurstof (oxidatie). De eik waarvan dit deel afkomstig is, groeide 250 jaar lang op het zand, viel om en werd door het waterhoudende veen goed geconserveerd. Het kan zijn dat een deel van de stam niet permanent onder water heeft gelegen en dat daardoor zuurstof de kans heeft gekregen het hout te verteren. Ook is vooralsnog de vraag wanneer deze boom leefde niet met zekerheid te beantwoorden. Zijn jaarringen, die voor de datering worden gebruikt, bleken niet overeen te komen met de ringen van andere oude bomen die tot nu toe in Nederland zijn gevonden en wel konden worden gedateerd. Het is de bedoeling de boomstam over te brengen naar de tuin van het ‘s-Landshuis in de Steenstraat te Hulst om daar te worden tentoongesteld. Totdat het tegendeel is bewezen, wordt er vanuit gegaan dat deze boom 6.000 jaar geleden groeide, daar waar nu containerschepen voorbij varen over de Westerschelde. Als zodanig kan de boom gelden als symbool voor het doorzettingsvermogen van onze voorouders, die zo vaak hebben moeten strijden tegen het opdringende water en telkens weer bovenkwamen.